Herfst

In de vorige nieuwsbrief schreef ik over kwetsbaarheid, over voelen, dat fijn kan zijn maar ook zeer kan doen. Dat laatste ervaar ik momenteel ten volle.

Deze zomer is mijn vader op 79-jarige leeftijd na een ziekteproces van 16 jaar overleden. Ook al wist ik dat het er aan zat te komen, dat afscheid, en ook al had ik het diverse malen al gedaan, het doet toch pijn, weten dat je hem nooit meer ziet, hoort of voelt. En natuurlijk voel ik pijn om dat wat er in de relatie niet was.

Want zoals Ester Perel prachtig vertelde in zomergasten zondag 2 september, wij allen zijn op zoek naar erkenning van ons verhaal. Het verhaal van je leven en dat je daarin gezien wordt door de ander en daardoor verbonden bent met het verhaal van die ander - vader, moeder, broer, zus, partner, kind, vriend. Ik ken het verhaal van mijn vader niet, ik ken zijn verhaal alleen vanuit mijn eigen perspectief, en dat is een gemis.

Ester Perel is inspirerend voor mij, ik vind haar een vrouwelijk rolmodel in hoe zij vertelt over leven in al zijn facetten zoals liefde, vreugde, angst, blijheid, rouw en pijn, relaties.

Als je een liefdesrelatie hebt, schrijf je samen natuurlijk ook een verhaal. Soms voelt dat fijn want je ontmoet elkaar en krijgt erkenning en liefde, maar soms voelt dat pijnlijk want dan merk je dat je elk een eigen bladzijde van het boek leest.

Liefdesrelaties. Alles rondom relaties vind ik zoals je wel weet fascinerend. In de zomer heb ik daarom het het idee opgevat een nieuw type relatietraining te geven die ik het 3e weekend van oktober geef. Samen met 3 andere stellen werk je dan aan jullie verhaal en hoe jullie elkaar daarin opnieuw of nog beter kunnen ontmoeten. Aan de hand van theorie en oefeningen neem ik je mee door het verhaal van jullie liefde.

Dus ondanks dat het weer herfst en winter wordt - immers, de tijd van meer naar binnen gericht zijn - wil ik je toch graag meegeven: leef, voel en heb lief. En als je behoefte voelt om je verhaal te vertellen ben je van harte welkom.

Verder wilde ik nog je speciale aandacht voor een filmfragment dat Esther Perel liet zien. Dit gaat over begrip en compassie, over kwetsbaarheid en het voordoen van dat alles aan je kind. Over alles wat een ouder voor zijn (haar) kind kan betekenen, waarmee je het verschil kunt maken in het verhaal van het leven van je kind.

En, ter afsluiting, als ik aan mijn vader denk, moet ik geregeld ook aan een concert van Diggy Dex van vorig jaar denken. Zoveel levenslust, die man, zoveel energie en vasthoudendheid. Een doorzetter. De Ode aan het Leven van Diggie Dex.

Liefdevolle groet,
Conny

Trainingen

Trainingen die binnenkort starten.

- wo 3/10 Werken met Spelbos (3 dgn)
- wo 17/10 Persoonlijk Leiderschap (7 dgn)
- za 20/10 Relatietraining (2 dgn)
- ma 19/11 Boosheidstraining (3 dgn)
- za 24/11 Assertiviteitstraining (5 dgn)

U bent uiteraard van harte welkom.

Arthouse: Pity

Het verhaal van een man die zich alleen gelukkig voelt, als hij verdrietig is. Het leven van een man die leeft in een wereld die niet wreed genoeg is. Regisseur: Babis Makridis.

Als zijn vrouw na lange tijd uit een coma ontwaakt, moet de man het stellen zonder haar ruim voorhanden mededogen. Hij mist dat en is bereid maatregelen te nemen het weer te kunnen ervaren.

Arthouse: Todos lo Saben

Todos lo Saben (Everybody knows), met Penélope Cruz en Javier Bardem is de nieuwe film van de tweevoudig Oscarwinnaar Asghar Farhadi (A Separation, The Salesman). Het is een spannende film over de relaties binnen een Spaanse familie die op scherp worden gezet door de vermissing van een kind.

Laura en haar gezin reizen vanuit Buenos Aires terug naar haar geboortedorp in Spanje voor een huwelijk. De bruiloft is een grote reünie met de hele familie, dorpsvrienden en haar oude liefde Paco. Dan wordt het feest ruw verstoord door de verdwijning van Laura’s dochter. In de zoektocht naar antwoorden komen lang verborgen familiegeheimen boven drijven.

Notitie: Nostalgie

Uit het Frans. En niet te verwarren met heimwee. Nostalgisch zijn betekent: het heden afwijzen en onderwijl idealiserend terugverlangen naar een manier van leven die gekend is en goed bevallen maar die nu niet meer is.

Nostalgie is verbonden met wanhoop en verdriet, vanuit de wetenschap dat de manier van leven waarnaar je zo terugverlangt, definitief is verdwenen.

[Verder lezen op de site].

Tentoonstelling: De mix, fotografen toen & nu.
Tentoonstelling: Dit Is Cas / Vintage Fotografie.

Nederlands Fotomuseum, Rotterdam, 15 sep '18 tm 13 jan '19

De Mix is een serie van vier tentoonstellingen die de afgelopen jaren in verschillende musea in Nederland te zien is geweest. In deze tentoonstellingen laten hedendaagse fotografen zich inspireren door een fotograaf gekozen door het Nederlands Fotomuseum.

De tentoonstellingen zijn: 1. De Koe (Cas Oorthuys en Hans van der Meer, 2. Missie (Paul Julien en Andrea Stultiens), 3. Schiphol Slumberland (Frits Rotgans en Jannes Linders), 4. De Boswachter (Adolphe Burdet en Blommers/Schumm).

Tevens is in het Fotomuseum werk te zien van Cas Oorthuys (het museum beheert het werk van Oorthuys) op de lang verwachte expositie Dit Is Cas / Vintage Fotografie. Een selectie van vintage prints van zijn werk.

Cas Oorthuys (1908 - 1975) was een van Nederlands' meest beroemde en gerespecteerde fotografen. Hij was een optimist, wereldreiziger en familieman met een oeuvre dat zich kon meten met dat van vele grote internationale namen.

Tentoonstelling: Greatest Landscapes

Museon, Den Haag, 28 jun tm 2 dec '18

De expositie toont de bezoekers adembenemende vergezichten en prachtige panorama’s van de meest bijzondere plekken op aarde. Van de snikhete woestijn tot de barre poolgebieden, van scherpe kliffen tot glooiende heuvels.

Alle foto’s zijn de afgelopen jaren gemaakt door fotografen van National Geographic en in dat blad verschenen.

Boek: Ik wens je mooie dromen

Massimo Gramellini, Boekerij 2013

In de bibliotheek werd ik getrokken door de titel van het boek: Ik wens je mooie dromen. Ik ben gek op mooie dromen. Dromen drijven ons voort en helpen ons door moeilijke tijden heen, ook mij.

Alleen is dit boek geen mooie droom en komen er geen mooie dromen in voor. Wel loopt het verhaal goed af en dat vind ik al superfijn, ik vind het namelijk frustrerend als een boek of film triest eindigt.

Ik weet al heel lang dat in het echte leven situaties of relaties ook triest kunnen eindigen alleen ben ik nog steeds net als mijn dochter van 18 gek op Disney films. Ik wil dat het goed afloopt en het liefst eindigt met eeuwigdurende romantische liefde. En aan die wens van mij voldoet gelukkig dit boek.

Het is een verhaal van een jongen (de schrijver) die opgroeit zonder moeder. Het verhaal gaat vooral over wat niet wordt verteld en hoe dit het leven van de jongen bepaalt. Hoe dit niet-weten hem in zijn kind-zijn houdt en hem dit, tegen het einde van het verhaal, als de waarheid duidelijk wordt, hem in een klap volwassener maakt.

Door zijn manier van schrijven kwam Gramellini direct bij mij binnen en heb ik het boek van 218 bladzijdes in no time uitgelezen. Een aanrader voor iedereen die bezig is met het thema persoonlijk verlies. En ondanks dit thema is het geen zwaar boek en zijn er genoeg momenten om te glimlachen maar bovenal genoeg om te herkennen en mee te leven.

Conny Heuvelman

Column: Observaties

De cliënt tegenover me, een jongeman van tegen de vijfentwintig vertelt begeesterd over de goeroe die hij 'ontdekt' heeft, Jordan Peterson. Hij vertelt dat hij nu inziet dat mannen zich moeten gedragen als man en niet te soft mogen doen. Ik sta perplex. Niet zozeer over wat hij zegt maar over zijn enthousiasme.

Jordan Peterson, de Canadese conservatieve psycholoog, is enigszins controversioneel en al een paar jaar in het nieuws. Peterson is een inspiratiebron voor nieuw rechts en draagt daarnaast onder meer de filosofie uit dat een mensenleven pas betekenis krijgt als je je eigen chaos bestrijdt en je je wijdt aan je idealen, discipline en doorzetten, iets wat de meeste psychologen en therapeuten trouwens wel met hem eens zijn.

Waar het mij hier om gaat is dat bijna twintig jaar geleden we de periode van zelfhulpgoeroe Louise Hay en in haar kielzog Robert Holden en anderen hadden die vooral de begrippen gelukkig worden, eigen authenticiteit en passie benadrukten: je hoefde je passie maar te volgen, daarnaast vooral authentiek jezelf te zijn en je werd als vanzelf gelukkig.

Louise Hay is in 2017 overleden en de term je passie volgen hoor je niet zo vaak meer, des te vaker hoor je over eigen volk eerst en een stoere man zijn. Dat is de slinger van de tijd, dunkt me. Van hyperindividualisme naar de stam en het volk waar je toe behoort, en dat in slechts twintig jaar tijd. Natuurlijk Amerikaanse tijd (Canada is ook een beetje Amerika) maar hier in Nederland kennen we geen andere tijd.

Peter Spelbos

Muziek: Masego

Paradiso, Amsterdam, 24 sep 2018

Masego (Jamaïca/VS)heeft een immense liefde voor verschillende soorten muziekgenres, van rap tot house tot hiphop en verder. Zo veel, dat hij besloot om geen enkel genre in de steek te laten en zijn stijl vervolgens omdoopte tot TrapHouseJazz.

Masego is een van de nieuwe generatie multi-talenten die zich momenteel manifesteert (een ander multitalent is bijvoorbeeld FKJ, 24 oktober te zien in de Melkweg; op de tweede video zijn ze samen te zien en horen).

Muziek: Festival Eurabia met Rizan Said

Amsterdam Dance Event, Tolhuistuin, 19 okt 2018

Rizan Said (Syrië/Ned) is de King of Keyboard en een van de meest bekende en invloedrijkste muzikanten uit Syrië. Said werkte de afgelopen twintig jaar samen met Omar Souleyman en was met zijn unieke, herkenbare keyboardgeluid zelfs mede verantwoordelijk voor diens doorbraak in het westen.

Als je eenmaal gedanst hebt op de grooves van Said (veel wat lijkt op oudere raï), kun je niet meer stoppen. Said is ook te zien en beleven op 10 november op festival Le Guess Who? in Utrecht. Van Harte aanbevolen.

Muziek: Cellofest
Spaemann & NES

Bimhuis, Amsterdam, za 20 okt 2018

De Duitse celliste Mela Marie Spaemann maakt en performt intieme popsongs die niet meer uit je hoofd gaan. Een one-woman-band die in een dromerige stijl eigen en andermans songs met een combinatie van jazz, soul en een vleug klassiek presenteert.

NES is de Spaans-Franse jazz-blues formatie van zangeres en celliste Nesrine Belmokh, cellist Matthieu Saglio en percussionist David Gadea. Nesrine is Billy Holliday, Fairuz en Caro Emerald ineen en ook nog eens een heel goede celliste.

Relatietraining

In het weekend van 20 en 21 oktober herstelt Conny Heuvelman een traditie in ere: de IDEE Relatietraining, terug van weggeweest.

Van 2008 tot ongeveer 2013 gaven we bij IDEE tweedaagse relatietrainingen in een weekend. Die werden druk genoeg bezocht maar in 2013 stopten we met de training omdat we het te druk kregen en keuzes moesten maken.

Nu, vijf jaar later, en met andere accenten en voorkeuren, is de training terug. Met een iets andere focus en gegeven door enkel Conny Heuvelman, onze ster in relatietherapie.

Interesse?
Kijk eens op de trainingspagina voor meer informatie - of bel direct met Conny op 023 5252241.

Oude nummers:

April '18

Contact & zo

Contactinfo - Agenda - Tarieven - Welkom bij IDEE - Bureau IDEE - Spelbos & Heuvelman - Emagazine IDEE - Inhoudsopgave - Zoeken - Colofon