De aanraking
Het beeld van de aanraking, zo lieflijk en betoverend. Een veeg over je arm, een kneepje in je oorlel, een oprechte glimlach, een zucht van genot, iemand die aan je haar ruikt en dan je speeksel proeft. De ruwheid van de rillen op je vingertoppen.
In de aanraking, fysiek of in overdrachtelijke zin, leer je jezelf en de ander kennen - en de ander jou.
We zijn primaten en of we dat nou willen of niet, contact maken is in de kern altijd te herleiden tot het fysieke en zintuigelijke: kijken en bekeken worden, praten en beluisterd worden, aanraken en bevoeld worden, ruiken en beroken worden, proeven en geproefd worden.
Contact maken en onderhouden, erbij horen en, een stap verder, verbinding maken en onderhouden, is voor ons álles; zo zijn we in onze hersenen nou eenmaal bedraad. We willen aanraken en aangeraakt worden, ook al vinden we dat eng en zijn we bang hierin gekwetst te worden, bang om te worden afgewezen en er niet toe te doen.
De aanraking bergt alles in zich: de hoop op de erkenning erbij te horen en de angst voor de afwijzing er niet bij te horen. Naargelang onze perceptie van deze boodschap, gecodeerd in het contact, openen we ons of sluiten we ons juist af.
Degenen onder ons die hierin te vaak en te zeer gekwetst zijn, hoeden zich voor de aanraking. Anderen, de gelukkigen, die niet teveel afwijzing hebben meegemaakt, staan in het algemeen meer open voor de aanraking.
Raak me aan, dan weet ik hoe je over me denkt. Raak me aan, dan weet ik wie je bent. Raak me aan, zodat ik weet dat ik er mag zijn. Raak me aan, opdat ik jou ook durf aan te raken.
Volgende pagina
Mensdingen
Menu
Home - Mensdingen - Leven - Psychisch - Agressie - Therapie ed. - Begeleiding - Werk - Training - Tests - IDEE - Contact & zo