Herinneringen
Wat is een mens zonder zijn herinneringen? Niets. Een lege huls die aarzelend zich zoekt te vullen met iets dat ooit eens was.
We zijn immers ons verleden, onze verzameling triomfen en mislukkingen, liefdes en verdrieten, onze versie van de geschiedenis - die we met niemand anders hoeven delen, het niet-interessante hebben we in de loop van de tijd als vanzelf er tussenuit laten vallen.
Als ik denk aan mijn vader, onzeker om zich heen kijkend en schuifelend, voor even ontwaakt uit zijn dementie, en zich afvragend waar hij is, wie ik ben, wie hijzelf is, in een panisch besef van wat hem nog meer te wachten staat. Een geur van ongewassen lijven, pis, en boenwas.
Als ik denk aan mijn moeder, zittend op rand van het ziekenhuisbed, verslagen omlaag kijkend op haar handen, in elkaar gevouwen in haar schoot, terwijl ik haar, met mijn arm om haar heen, vertel dat ze binnenkort doodgaat. Ons onuitsprekelijk verdriet.
Als ik denk aan mijn vrouw, ze perst en perst en schreeuwt, en dan verschijnt, eindelijk, die enorme bos haar en dat gerimpelde rode kopje van mijn dochter, onze dochter, tussen haar benen. Zo blij, zo trots.
Zo terugkijkend beklijft er weinig van een leven. Wanneer ik dood ben, zal ik vijftig jaar daarna, misschien, heel misschien, nog een foto in een album zijn, of een naam, terloops genoemd in een gesprek. Het is weinigen gegeven over de herinneringen van de generatie na hen heen te leven.
Dat wat niet meer herinnerd wordt, bestaat niet meer, is vergetelheid geworden.
Volgende pagina
Mensdingen
Menu
Home - Mensdingen - Leven - Psychisch - Agressie - Therapie ed. - Begeleiding - Werk - Training - Tests - IDEE - Contact & zo