Vandaag, bedacht opa Bos toen hij opstond, neem ik vakantie. - Natuurlijk heeft mijnheer Bos altijd vrij, maar soms benoemt hij een dag gewoon tot vakantie, 'om niet te verdwalen', legde hij wel eens uit. En nadat hij zich had aangekleed, haalde hij de doos Mecano van zolder en bouwde midden in de huiskamer een grote, hoge, geperforeerde stoel. Hij had er bijna alles uit de doos voor nodig. 'Dit is pas écht vakantie', juichte hij aldoor.

Toen de kolossale stoel af was, liep hij er, nieuwsgierig gevolgd door Pluk de hond en Griezel de poes, een paar maal peinzend omheen. 'Wat nu?' vroeg hij zich af. En eindelijk, na twee uur, wist opa Bos het. Hij vlocht zich van de overgebleven strips een mijter, zette die op, en kroop op de stoel. Dan ging hij gebukt staan, de mijter raakte net het plafond, en riep naar de hond en kat die belangstellend naar hem opkeken: 'ik ben de God.' Maar toen Pluk en Griezel niet reageerden, haalde hij de schouders op en zei beledigd: 'nou ja, een beetje dan.'

Aan tafel bij het avondmaal, als de dieren zomaar willen beginnen met eten, zegt hij hen bestraffend: 'als jullie er maar wel aan denken dat je eerst bidt, dat blijft.'